مرو ای دوست مرو ای دوست مرو از دست من ای یار که منم زنده به بوی تو به گل روی تو مروای دوست مرو ای دوست بنشین با من و دل بنشین تا برسم مگر به شب موی تو تو نباشی چه امیدی به دل خسته ی من تو که خاموشی بی تو به شام و سحر چه کنم با غم تو مروای دوست مرو ای دوست مرو از دست من ای یار که منم زنده به بوی تو به گل روی تو بنشین تا بنشانی نفسی آتش دل بنشین تا برسم مگر به شب موی تو تو نباشی چه امیدی به دل خسته ی من تو که خامو شی بی تو به شام وسحر چه کنم با غم تو چه کنم با دل تنها که نشد باور من تو و ویرانی ، خاموشی کوهم اگر اگر چه کنم با غم تو چه کنم با دل تنها چه کنم با غم دل چه کنم با این درد دل من ای دل من چه کنم با دل تنها چه کنم با غم دل چه کنم با این درد دل من ای دل من چه کنم با دل تنها چه کنم با غم دل چه کنم با این درد دل من ای دل من چه کنم با دل تنها چه کنم با غم دل چه کنم با این درد دل من ای دل من